ما دلمان می خواهد گناه بکنیم، روزه نگیریم،

 با نماز هم به تسامح برخورد کنیم و بهشت

هم برویم چون دلمان پاک است.

دکتر سیدمحسن میرباقری در خصوص باور عوامیانه که

(دلت پاک باشد بقیه چیزها مهم نیست) گفت:

 ابتدا قلب پاک را باید تعریف کرد، قلب پاک، قلبی است

 که غیرخدا در آن نمی گنجد پس چگونه می شود

 در قلبی خدا باشد و محبت به معصیت خدا هم وجود داشته باشد؟

 کسی که برخلاف حکم خدا، عمل می کند به همان اندازه در قلب او ظلمت است.

وی با اشاره به حدیثی از امام صادق (ع) خاطرنشان کرد:

 امام صادق (ع) می فرمایند: هرگاه بنده مومن، گناهی مرتکب می شود

 یک نقطه سیاه در قلب او پدیدار می شود

 (قلب مومن پاک و نورانی است) اگر گناه دوم را مرتکب شد،

سیاهی افزوده می شود. اگر توبه کرد سیاهی پاک می شود

 اما اگر توبه نکرد و همچنان گناهان را ادامه داد،

سیاهی و ظلمت سراسر قلب را فرا می گیرد

 بنابراین اشکال اول این باور عوامانه آن است

 که قلب پاک با معصیت الهی سازگار نیست و

اگر هم ناخودآگاه گناهی از فرد سر بزند قلب پاک، ناراحت می شود. 

قلب من پاک است؛ القای شیطانی است

این استاد دانشگاه یادآور شد:

همچنان که در کلام اهل بیت (ع) آمده است؛ مومن هرگاه

مرتکب گناه کوچکی شود به قدری ناراحت می شود

 که گویا کوهی روی دوش اوست

و تا این گناه را با توبه پاک نکند آسوده نمی شود.

 چگونه می توان پذیرفت که فردی راحت گناه بکند،

 بی خیال هم باشد و بعد بگوید قلب من پاک است.

 این القای شیطان است براساس آیات قرآن این تنها سخن مسلمانان نیست،

یهود و نصارا هم گاهی می گفتند:

 « وَقَالُواْ لَن یدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلاَّ مَن کَانَ هُوداً أَوْ نَصَارَى»

 هیچکس وارد بهشت نمی شود مگر یهودی یا نصرانی باشد،

 خداوند بهشت را برای ما آفریده است ما قلبمان پاک است، ما اولیاءالله هستیم.

در جای دیگری قرآن می فرماید: « لَّیس بِأَمَانِیکُمْ وَ لا أَمَانی‏ِ أَهْلِ الْکتَبِ»

 به خوش خیالی شما نیست، به خوش خیالی یهود و نصارا نیز نیست

 (من یعمل سوء یجزی به) اگر کسی عمل سوء و گناهی مرتکب شود،

 کیفر می بیند عرفان با خوش خیالی فرق می کند.

خوش خیالی یعنی انسان بگوید من هر کاری می کنم

اما چون قلبم پاک است خدا من را مجازات نمی کند.

قرآن در جایی دیگر می فرماید:

آیا از خدا سند گرفته اید که خدا شما را کیفر نمی کند؟

 به چه دلیل این را به خدا نسبت می دهید؟

 پس نکته دوم آن است که این سخن با متن کلام خدا مغایر است

 قرآن این استدلال را خوش خیالی تلقی می کند.

منبع:تبیان